آشنایی با مهمترین گزینه‌های جانشینی پاپ فرانسیس+زندگینامه 

‌به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از الجزیره، مجمع کاردینال‌ها در کلیسای کاتولیک که از سال ۳۱۵ میلادی کار خود را در کلیسای کاتولیک آغاز کرده، بالاترین جایگاه را در میان مسیحیان بعد از پاپ دارند. این مجمع شامل اسقف‌هایی است که جزو نزدیک‌ترین مشاوران و معاونان پاپ به شمار می‌روند.

کاردینال‌هایی که بیشترین شانس را برای تصدی پست رهبری کلیسای کاتولیک دارند، در اصطلاحی ایتالیایی «بابابیلی» نامیده می‌شوند که به معنی «داشتن شایستگی پاپ شدن» است، اما این عنوان جایگاهی رسمی در واتیکان به شمار نمی‌رود.

پاپ جدید معمولاً بعد از رحلت پاپ در مجمع کاردینال‌ها تعیین می‌شود که نشستی محرمانه و سری را برگزار می‌کنند. این نشست ممکن است چند روز ادامه پیدا کند و در این مدت هیچکس از کاردینال‌ها تا زمان انتخاب پاپ نمی‌توانند این جلسه را ترک کنند. اعلام انتخاب پاپ از طریق متصاعد شدن دود سفید از کلیسای سیستین برای عموم مردم منتظر در بیرون کلیسا صورت می‌گیرد.

بر اساس سنت قدیمی کلیسای کاتولیک، پاپ بین روزهای چهارم تا ششم بعد از مرگ به خاک سپرده می‌شود و عزای عمومی رسمی تا ۹ روز ادامه پیدا می‌کند. مجمع کاردینال‌ها، پاپ جدید را بعد از ۱۵ تا ۲۰ روز انتخاب می‌کند. پاپ باید رأی موافق دو سوم حاضران در مجمع را کسب کند. در حال حاضر ۵ شخصیت اصلی جانشینی پاپ فرانسیس شامل افراد زیر است:

۱- پیترو بارولین

وی دبیر واتیکان و یکی از مهمترین کاردینال‌های کلیسای کاتولیک است. او در روز ۱۷ ژانویه ۱۹۵۵ در شهر شیافون در استان ویچنزا در شمال ایتالیا متولد شد. او در خانواده‌ای ساده و متدین زندگی کرده و پدرش فروشنده محصولات کشاورزی بود و مادرش نیز معلم مدارس ابتدایی بود. کارولین پدرش را در سن ۱۰ سالگی از دست داد و دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشت. او در کنار برادر و خواهرش مسئولیت خانواده را بر عهده داشت.

وی از همان ابتدای کودکی به مبانی دینی علاقمند شد و بعد از گذراندن دوران دبیرستان در رشته ادبیات، تحصیلات دینی خود را در رشته فلسفه و الهیات سپری کرد. آرنولدو اونیستو روز ۲۷ آوریل ۱۹۸۰ او را کاهن کلیسایی در منطقه ویچنزا کرد و به این ترتیب روند فعالیت‌های بارولین در واتیکان آغاز شد. او سپس به رم رفت تا تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته تخصصی دانشگاه گریگوری ادامه دهد و در نهایت، مدرک فوق لیسانس حقوق کلیسا را در سال ۱۹۸۶ دریافت کرد.

او در نیجریه و مکزیک خدمت کرده و مأموریت‌های بین‌المللی مهمی نظیر کاردینال اعزامی به رواندا در سال ۱۹۹۳ و همچنین عضویت در هیئت واتیکان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۷ را عهده دار بوده است. وی در سال ۲۰۰۲ به عنوان دبیر بخش روابط عمومی واتیکان آغاز به کار کرد و به دنبال تقویت مناسبات واتیکان با ویتنام و استمرار گفتگو بین طرف‌های صهیونیستی و فلسطینی بوده است.

پاپ بندیکت شانزدهم او را به عنوان اسقف مشاور و نماینده خود در ونزوئلا انتخاب کرد و او تلاش زیادی برای تقویت مناسبات کلیسا با دولت ونزوئلا و تحقق عدالت اجتماعی در این کشور انجام داد. پاپ فرانسیس در سال ۲۰۱۳ او را به عنوان دبیر واتیکان انتخاب کرد. بارولین در مسائلی در خصوص صلح و حقوق بشر وارد شده و تلاش زیادی برای تقویت همکاری بین دولت‌های مختلف به ویژه در خاورمیانه انجام داده است. بارولین در فوریه سال ۲۰۱۴ کاردینال شد و در سال ۲۰۱۸ به عنوان کاردینال اسقف عام انتخاب شد. پاپ فرانسیس در سال ۲۰۲۳ عضویت وی در مجمع کاردینال‌های واتیکان را تمدید کرد.

۲- پیتر اِردو

پیتر اِردو کاردینال اهل مجارستان و رئیس اسقف‌های مجارستان است. وی در روز ۲۵ ژوئن ۱۹۵۲ در بوداپست پایتخت مجارستان در یک خانواده کاتولیک به دنیا آمد. وی در سال ۱۹۷۵ در بوداپست کاهن شد و بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷ در منطقه دوروگ به کلیسا خدمت کرد. او در سال ۱۹۷۶ مدرک دکتری خود را در رشته الهیات دریافت کرد و در سال ۱۹۸۰ نیز دکترای خود را در رشته حقوق کلیسا دریافت کرد.

إردو بین سال‌های ۱۹۸ تا ۲۰۰۳ به عنوان استاد دانشگاه‌های کاتولیک و رئیس دانشکده مطالعات عالی حقوق کلیسا فعالیت داشته است. پاپ یوحنا پولس دوم در سال ۱۹۹۹ او را به عنوان اسقف افتخاری کلیسای کاتولیک در شهر بوبی ایتالیا انتخاب کرد. وی بعداً رئیس اسقف‌های مجارستان شد و یک سال بعد نیز به رتبه کاردینالی رسید.

وی در سال ۲۰۰۵ و ۲۰۱۰ به مدت ۵ سال به عنوان رئیس کنفرانس اسقف‌های مجارستان و در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۱ به عنوان رئیس شورای اسقف‌های اروپا انتخاب شد. او میزبان گفتگوهای کاتولیک- ارتدوکس اروپا در سال ۲۰۰۸ بود.

اِردو جوایز و مدارک افتخاری زیادی را دریافت کرده است که از جمله آنها دکترای افتخاری آکادمی کاتولیک در پاریس در سال ۱۹۹۶ و دکترای افتخاری دانشگاه کاتولیک در لوبلین سال ۲۰۰۰ و دکترای افتخاری دانشگاه مونیخ در سال ۲۰۰۷ بوده است. وی با اعطای عنوان کاهن بودن به کسانی که ازدواج می‌کنند، مخالف است و آن را بخشی اساسی از تبلیغ مسیحیت می‌داند. او حامی سازماندهی هرمی کلیسا است و به فعالیت‌های تبلیغی مسیحیت و خدمت به جوانان اهمیت ویژه ای می‌دهد.

او مهاجرت را حق هر انسانی می‌داند، اما نسبت به خطرات ناشی از ادغام آوارگان در جوامع مختلف هشدار داده است. وی از گفتگوهای مسیحیت با دیگر ادیان حمایت کرده و رویکرد مثبتی نسبت به اسلام دارد.

۳- لوئیس آنتونیو تاگلی

لوئیس آنتونیو تاگلی یکی از برجسته‌ترین اسقف‌های فیلیپین است که به بالاترین مناصب در کلیسای کاتولیک دست پیدا کرده است. او از بالاترین روحانیون کاتولیک فیلیپین در دوره معاصر به شمار می‌رود و لقب فرانسیس آسیا را به خود گرفته است. وی در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴ لقب تأثیرگذار ترین فرد در آسیا و فیلیپین را از آن خود کرده است.

وی در ۲۱ ژوئن سال ۱۹۵۷ در شهر مانیل در فیلیپین متولد شد. او در خانواده‌ای متمول متولد شده و مادرش از یک خانواده ثروتمند چینی بود که به فیلیپین مهاجرت کرده بود. تاگلی می‌خواست پزشک شود، اما وارد مباحث فلسفه و الهیات شد و سپس برای تحصیل به دانشگاه آتینیو دی مانیل رفت و مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در این رشته در آنجا به دست آورد.

وی در سال ۱۹۸۲ کاهن شد و مدتی بعد به آمریکا سفر کرد و مدرک کارشناسی الهیات را در سال ۱۹۸۷ در آنجا دریافت کرد و سپس دکترای رشته اسقف جمعی در تعلیم و تربیت را دریافت کرد. تاگلی در سال ۲۰۱۱ رئیس اسقف‌های مانیل شد و پاپ بندیکت شانزدهم در نوامبر سال ۲۰۱۲ او را به درجه کاردینالی ارتقا داد.

وی در سال ۲۰۱۹ به واتیکان منتقل شده و رئیس مجمع تبلیغ ملت‌ها شد که یکی از مهم‌ترین بخش‌های اداری واتیکان به شمار می‌رود. پاپ فرانسیس در سال ۲۰۲۰ او را به عنوان اسقف انتخاب کرده تا اولین فرد آسیایی باشد که این سمت را در اختیار می‌گیرد. وی یک سال بعد به عضویت اداره دارایی‌های کلیسا درآمد که سرپرست بخش مالی واتیکان و مسئول اداره اموال و سرمایه گذاری‌های واتیکان است.

پاپ فرانسیس در سال ۲۰۲۴ او را به عنوان فرستاده ویژه خود به کنفرانس ایندیانا پلیس در آمریکا اعزام کرد. او همچنین ریاست مجمع تبلیغ ملت‌ها در رم و مسئولیت دفتر تبلیغ در واتیکان را عهده دار است. تاگلی در مبانی دینی و سیاسی فردی به ظاهر معتدل به شمار می‌رود و مخالف سخت‌گیری های واتیکان در قبال همجنس گرایان است.

۴- ماتیو زوبی

ماتیو ماریا زوبی در ۱۱ اکتبر ۱۹۵۵ به دنیا آمد. او فارغ التحصیل رشته ادبیات و فلسفه از دانشگاه سابینزا در رم در سال ۱۹۷۷ است و سپس مطالعات دینی خود را در دانشگاه پاپ پشت سر گذاشت. در سال ۱۹۸۱ به عنوان کاهن در کلیسای آغابیتوس انتخاب شد. وی در سال ۲۰۰۰ به عنوان کاهن اصلی این کلیسا انتخاب شد و یک دهه در این سمت باقی ماند. او در سال ۱۹۹۲ نقش اساسی در میانجگری برای پایان دادن به جنگ داخلی در موزامبیک داشت. پاپ بندیکت شانزدهم در سال ۲۰۰۶ لقب کاهن افتخاری را برای تکریم خدمات وی به کلیسا به او اعطا کرد.

زوبی از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ رئیس دایره کلیسا در منطقه سوم رم بود و در ژانویه سال ۲۰۱۲ از سوی پاپ بندیکت شانزدهم به عنوان اسقف افتخاری شهرفیلانوا و مشاور اسقف رم انتخاب شد. وی در دسامبر سال ۲۰۱۵ وارد کاتدرائیه سان پیترنیو شد و لقب کاردینالی را در روز ۵ اکتبر سال ۲۰۱۹ دریافت کرد. وی در روز ۲۲ می سال ۲۰۲۲ به عنوان رئیس کنگره اسقف‌های ایتالیایی انتخاب شد و در سال ۲۰۲۳ نیز قاضی دادگاه عالی دولت واتیکان شد.

زوبی تمرکز ویژه‌ای روی ارزش‌های انسانی از جمله همبستگی و تسامح دینی دارد و اولویت خاصی به گروه‌های منزوی از جمله مهاجران می‌دهد. این گرایش‌ها باعث شده در ایتالیا از او تحت عنوان جریان چپ نام ببرند؛ تا جایی که برخی رسانه‌های محلی ایتالیا در هنگام تعیین وی به عنوان کاردینال او را به تمسخر گرفتند.

البته مناسبات او با جویلی ماگالدی به عنوان یکی از بزرگترین اعضای فراماسونری در ایتالیا جنجال برانگیر شده و ماگالدی در سال ۲۰۲۰ به صراحت گفته است که زوبی یکی از مهم‌ترین کاردینال‌هایی است که او را تأیید و ستایش می‌کند. پذیرش همجنس گرایان در کلیسا بدون توبه یا تعهد به تغییر سبک زندگی از دیگر مواضع جنجالی زوبی است که انتقادات زیادی را از سوی جریان‌های محافظه کار در کلیسای واتیکان علیه وی مطرح کرده است.

۵ – ریموند لیوبیرک

ریموند لیوبیرک کاردینال آمریکایی در روز ۳۰ ژوئن سال ۱۹۴۸ در شهر ریچلند سنتر در ایالت ویسکانسن آمریکا متولد شد. وی آخرین فرزند از یک خانواده کاتولیک بود که تحصیلات خود را در آکادمی صلیب مقدس در شهر لاکروس پشت سر گذاشت. وی تحصیلات خود را در دانشگاه کاتولیک آمریکا ادامه داده و سپس به ایتالیا رفت و در دانشگاه گریگوری کلیسا در رشته الهیات تحصیل کرده و مدرک دکترای خود را در رشته حقوق کلیسا دریافت کرد.

پاپ پولس ششم در تاریخ ۲۹ ژوئن ۱۹۷۵ او را به عنوان رئیس کاتدراییه یوسف العامل انتخاب کرد. بی رک در سال ۲۰۰۳ رئیس اسقف‌های سنت لوئیز شد و تا سال ۲۰۰۸ در این سمت باقی ماند. در این سال بود که پاپ بندیکت شانزدهم او را به عنوان رئیس دادگاه عالی کلیسای کاتولیک انتخاب کرد.

وی در سال ۲۰۱۰ کاردینال شد و در سال ۲۰۱۳ به انتخاب پاپ فرانسیس به عضویت مجمع کاردینال‌ها درآمد. پاپ فرانسیس در سال ۲۰۱۴ او را به عنوان نماینده شخصی خود در مؤسسه کاتولیک «فرسان مالت» انتخاب کرد اما در نتیجه اختلافات موجود بین وی و واتیکان در سال ۲۰۲۳ از این منصب برکنار شد. او یکی از مهم‌ترین مخالفان قانونی شدن سقط جنین بوده و با کاهن شدن زنان نیز مخالف است.