«تراس» به مخاطبش جسارت می‌بخشد؛ وقتی پریدن چندان هم دشوار نیست!

فاطمه زمانی کارگردان نمایش «تراس» که این شب‌ها در تماشاخانه طهران روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: «تراس» یک نمایش اجتماعی است که به مساله جسارت و شجاعت می‌پردازد. این نمایش زندگی زن و شوهری را نشان می‌دهد که در آستانه جدایی قرار دارند. زن تصمیم به رفتن گرفته و بدون خبر دادن به مرد، خانه را برای اجاره به املاک سپرده است. مرد در حال انجام آخرین تلاش‌هایش برای نگه داشتن زن است و این درحالی است که خانه بسیار شلوغ است و افراد مختلفی برای بازدید از خانه به آنجا رفت و آمد می کنند. در ادامه متوجه می‌شویم افرادی که برای بازدید از خانه آمده‌اند هم هر کدام دچار مشکلات شخصی‌ای هستند که در ارتباط با تم اصلی نمایشنامه یعنی شجاعت و جسارت است. مادلن تصمیم به رفتن گرفته و اتین در لحظات آخر این شجاعت را ندارد تا عشق واقعی‌اش را به او ابراز کند و این درحالی است که مادلن این شجاعت را دارد که از زندگی‌ که برایش آزاردهنده است خارج شود. در انتهای نمایش به پوچی می‌رسیم که هر ارزشی را انکار می‌کند و همه به نقطه‌ای که اول در آن قرار داشتند باز می‌گردند. اما تنها کسی که از این نقطه فاصله می‌گیرد و عبور می‌کند همان مادلن است.

وی درباره زمان تمرین های نمایش عنوان کرد: این نمایشنامه را آبان خواندم و در آن تغییراتی به وجود آوردم. تصمیم گرفتم مقدار فضای کمدی کار را پررنگ‌تر و ۲ کاراکتر به شخصیت‌های آن اضافه کنم. تمرینات ما از اواخر آبان آغاز شد و تا بهمن ادامه داشت.

زمانی درباره نمایشنامه انتخاب شده، توضیح داد: من در ۶ سال اخیر جزو پرکارترین کارگردان‌های تئاتر کشور بودم. متن‌های زیادی خواندم و هرسال سه یا چهار کار را اجرا کرده‌ام. دغدغه من همیشه موضوعات اجتماعی و چالش‌های میان زن و شوهر بوده است. این متن هم متنی بود که از قبل خوانده بودم. این نمایشنامه و ارتباطم با دوستان و اطرافیانم به من نشان داد که بسیاری از اوقات افراد به جایی می‌رسند که یک تصمیم نهایی می‌گیرند اما زمانی که می‌خواهند آن را عملی کنند چیزی جلوی آنها را می‌گیرد. ترس جلوی رد شدن آنها را می‌گیرد. «تراس» می‌گوید پریدن چندان هم دشوار نیست. در یکی از دیالوگ های نمایش گفته می‌شود اگر از این تراس به پایین بپرید نهایتا دست و پایتان می‌شکند. هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد. تعبیرش این است که ما باید پرقدرت افکارمان را دنبال کنیم و مسیرمان را ادامه دهیم. اگر هم شکست خوردیم دوباره بلند شویم تا به آن هدف برسیم. «تراس» به مخاطبش جسارت می‌بخشد. در نهایت فکر می‌کنم هنگامی که مخاطب سالن را ترک می‌کند بر ترس‌هایش غلبه کرده و حتی اگر بداند که بعد از آن اتفاق بدی رخ خواهد داد، تصمیم می‌گیرد تا افکاری را که در ذهنش شکل گرفته دنبال کند و به سمت هدفش قدم بردارد.

وی درباره فرم اجرایی اثر بیان کرد: ما در فرم کار تلاش کردیم تا از سایه‌بازی استفاده کنیم و اتاق خواب را به شکل دیوارهایی طراحی کردیم که در آن سایه‌ها نقش به‌سزایی در آن دارند. همینطور فضای ذهنی کاراکترها به صورت حرکات فرم در یک نیم بالکن با نور موضعی اجرا می‌شود و کار بیشتر به شکل رئال پیش می‌رود. همینطور در برخی صحنه‌ها فضای ذهنی به شکل چند فلش‌بک اجرا شده است.

این کارگردان تئاتر در پایان صحبت هایش یادآور شد: وقتی کار را روی صحنه دیدم از آنچه که فکر می‌کردم بسیار بهتر شده بود و دکور و گریم و لباس تاثیر بسیار خوبی بر کار گذاشته بود. شب‌های اول اجراست، در این چند شب بازخوردهای خوبی دریافت کرده‌ایم و مطمئنم هرچه که جلوتر برویم اجرا پخته تر و بهتر هم خواهد شد.

عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده: ژان کلود کریر، مترجم: اصغر نوری، طراح و کارگردان: فاطمه زمانی، تهیه کننده: اسماعیل رضوی، بازیگران: ملینا ‌مشایخی، رسول ‌صانعی، یاسمن ‌فنائیان، فاطمه ‌ثروتی، محمد ‌دنیوی، مسیح ‌شانظری، دانیال ‌حسین ‌پور، مسعود ‌تاج ‌کریمی، هادی ‌طالبی، سید ‌صالح ‌حسینی.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: داستان جدایی و کشمکش زوجی جوان بی‌آنکه بدانند در این وضعیت چه باید بکنند، تا اینکه با ورود مستاجران و نفوذ آنها …

نمایش تراس از ۱۲ تا ۲۸ اسفند در تماشاخانه طهران روی صحنه می‌رود.