مستند «تهران – امجدیه» با مرور خاطرات ورزشگاه خاطره ساز تهران

مهر: ورزشگاه پیر تهران که در ضلع جنوبی میدان هفت تیر این شهر قرار گرفته در سال های دور میزبان رویدادهای بزرگ فوتبال ایران بوده که نسل های گذشته خاطرات بسیار شیرین و جذابی از آن دارند.

این ورزشگاه که در سال های گذشته به عنوان امجدیه شناخته می شد میزبان رویدادهای مهم فوتبال، بازی های آسیایی چند رشته و البته محل قرار گرفتن چندین فدراسیون و دفتر امور مشترک فدراسیون هاست که در شرایط فعلی رویداد ورزشی خاصی در زمین فوتبال آن انجام نمی شود اما سایر بخش ها فعال هستند.

به تازگی مستندی در مورد این ورزشگاه با عنوان «تهران – امجدیه» ساخته شده است. الناز دیمان یکی از روزنامه نگارانی که است که در مورد این مستند مطلب نوشته است:

« مستند «تهران – امجدیه» ساخته محمود مولایی کاوشی در تاریخ فوتبال ایران و مروری بر گذشته و امروز استادیوم شهید شیرودی، (امجدیه سابق) است.

آنچه محمود مولایی در مستند «تهران – امجدیه» انجام داده، نه کاری سترگ، که کاری جذاب و با رویکرد حرفه‌ای بوده است. فیلم او می‌توانست مملو از انبوه مصاحبه‌هایی باشد که این روزها بسیار در آثار مستند شاهدیم، فوتبالیست‌های فراوانی هستند که می توانستند مقابل دوربین بنشینند و از روزگار درخشان امجدیه و شور و نشاط حاکم بر مهمترین ورزشگاه تهران صحبت کنند.

اما «تهران – امجدیه» رویکردی تاریخی دارد، از گذشته شروع می کند و به امروز می رسد. در این مسیر، تصاویر کمتر دیده شده و جذابی مقابل چشم مخاطب قرار می گیرد که از تلاشی طولانی و عاشقانه خبر می دهد. «تهران – امجدیه» از همان دقایق آغازین و با توجه به نمایش عکس ها، بریده روزنامه ها و تصاویر مسابقات و رویدادها در استادیوم امجدیه، تماشاگر را با خود همراه و خودش را از اغلب مستندهای تاریخی، ورزشی و مصاحبه محور این روزها دور می کند.

«تهران – امجدیه» در روایت، به تاریخ وفادار است، جانب عقلانیت را نگه می دارد و به سمتی، متمایل نمی شود. فیلمساز به عنوان روزنامه نگار، اصل ماجرا را در کاوش و تحلیل دیده و نظریه‌هایش بر اساس تاریخ و مشاهداتش است. از این جهت، «تهران – امجدیه» قابل استناد و دقیق است. فیلم هم برای فوتبالدوستان و علاقه مندان به ورزش در ایران جذاب است، هم برای آنان که دغدغه واکاوی در گذشته و تحولات اجتماعی رخ داده در صد سال اخیر و چهره‌های موثرش را دارند.

«تهران – امجدیه» گفتار متن گوشنوازی دارد و صدای داود نماینده، که اجرایی دقیق دارد، به آن وزانت داده است. فیلم سر و گردنی از مستندهای ورزشی یک دهه اخیر، بالاتر است. بدون غرق شدن در ابتذال نمایش چهره‌ها و زندگی خصوصی شان، یا پسند روز و توجه به نام‌های سرزبان، پژوهشی است که جایش در سینمای ایران و حتی فضای ورزشی خالی بوده است.

کمتر فیلمساز مستندی در نخستین فیلمش، بدون وامداری از بزرگان سینما و تحت تاثیر آنها فیلم ساخته، اما محمود مولایی در «تهران – امجدیه» مستقل و خوش فکر نشان می‌دهد. فیلم، متقاضی حضور در هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» است و در صورتی که پذیرفته شود، می‌توان حدس زد از آثار پربیینده این دوره خواهد بود.»