خشونت‌ها در میانمار و تأثیر آن بر کشورهای همسایه‌

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری آناتولی، در هفتمین سالگرد خروج اجباری صدها هزار مسلمان روهینگیا از خانه‌ های خود به دلیل حملات ارتش میانمار، درگیری‌ ها در این کشور همچنان بر کشورهای همسایه؛ تایلند، بنگلادش و هند و همچنین مالزی و اندونزی که مسلمانان آراکان در آن‌ ها پناه گرفته‌ اند، تأثیر می‌ گذارد.

ارتش میانمار و نژادپرست های بودایی با استناد به حملات همزمان به پست‌ های مرزی در ایالت آراکان، اقدامات خشونت‌ بار گسترده‌ ای را علیه مسلمانان روهینگیا در ۲۵ آگوست ۲۰۱۷ آغاز کردند.

حملاتی که توسط گروه‌های مسلح ارتش اتحاد دموکراتیک ملی میانمار، ارتش بودایی آراکان و ارتش ملی آزادی‌ بخش تاانگ تحت عنوان «اتحاد سه برادر» علیه ارتش میانمار صورت می‌ گیرد، بر زندگی غیرنظامیان در منطقه تأثیر منفی می‌ گذارد.

بر اساس داده‌های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، بیش از ۱.۳ میلیون نفر از مردم میانمار به دلیل درگیری‌ها در این کشور به کشورهای همسایه پناه برده‌اند که بیش از ۱.۱ میلیون نفر از آنها مسلمان روهینگیا هستند. تعداد آوارگان داخلی در کشور نیز تقریباً ۲.۶ میلیون نفر اعلام شده است.

حدود ۹۸۱ هزار و ۶۵ مسلمان روهینگیا به بنگلادش، ۱۰۷ هزار و ۷۰۰ نفر به مالزی، ۲۲ هزار و ۶۰۰ نفر به هند و تقریباً ۲ هزار مسلمان روهینگیا نیز به اندونزی پناه برده‌ اند.

در جریان درگیری ارتش و گروه‌های مسلح ضد نظامی دولت میانمار در ۶ فوریه، یک گلوله خمپاره که از آن سوی مرز شلیک شد به مرزهای بنگلادش اصابت کرد و ۲ نفر کشته شدند. سپس بنگلادش سفیر میانمار در داکا را احضار کرد.

پس از استعفای شیخ حسینه، نخست وزیر سابق بنگلادش و خروج وی از این کشور در پنجم آگوست جاری، وضعیت مسلمانان روهینگیا نیز مورد توجه قرار گرفت.

هند که ۱۶۰۰ کیلومتر مرز مشترک با میانمار دارد نیز نگران خشونت و بی ثباتی در این کشور است. ایالت‌های آروناچال پرادش، ناگالند، مانیپور و میزورام، هم مرز با میانمار، تحت تأثیر درگیری‌ ها در این کشور قرار گرفته‌ اند.

گروه ویژه مبارزه با مواد مخدر تایلند در ۸ ژوئیه اعلام کرد که برخی از گروه‌ های قومی مسلح که با ارتش میانمار درگیر هستند، به منظور تامین مالی، تجارت مواد مخدر را در داخل یا از طریق تایلند انجام می‌ دهند.

در حالی که سازمان ملل خاطرنشان کرد که حملات هوایی ارتش میانمار علیه اهداف غیرنظامی در حال افزایش است. ولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت که از آغاز کودتای نظامی در میانمار از فوریه ۲۰۲۱ تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، حدود ۵۲۸۰ غیرنظامی توسط ارتش میانمار کشته شده‌اند.

گفتنی است پس از آن که ارتش میانمار با سرنگونی دولت وقت به سرکردگی آنگ سان سوچی در ۱ فوریه ۲۰۲۱، قدرت را به دست گرفت و اعتراضات مسالمت آمیز را به صورت خونینی سرکوب کرد، کشورهای آ سه آن تلاش‌ های دیپلماتیک برای پایان دادن به بحران را آغاز اما ناموفق شدند.

در همین راستا و به منظور تثبیت اوضاع در این کشور پیشنهاد توقف فوری خشونت‌ ها، رساندن کمک‌ های بشردوستانه و آغاز گفتگو بین طرفین ارائه شد.

ژنرال هلائینگ نیز وعده داد که در ماه آوریل ۲۰۲۰ مذکرات را با سوچی آغاز کند اما به آن عمل نکرد. متعاقبا آ سه آن نیز رهبر نظامی میانمار را از حضور در جلسات خود منع کرد.

آ سه آن متشکل از ۱۰ کشور اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین، سنگاپور، برونئی، ویتنام، لائوس، کامبوج و میانمار است.

ارتش میانمار روز اول فوریه سال ۲۰۲۱ در پی بازداشت «میو انیونت» سخنگوی حزب حاکم اتحادیه ملی دموکراسی و «آنگ سان سوچی» رهبر این حزب و وزیر خارجه این کشور با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که قدرت به «مین آنگ هلینگ» فرمانده کل ارتش منتقل شده است.

مسلمانان روهینگیا که با تصویب قانونی توسط دولت میانمار در سال ۱۹۸۲ حقوق شهروندی خود را از دست داده و یک اقلیت مسلمان بدون تابعیت در میانمار شدند، سرانجام از سوی ارتش میانمار در ۲۵ آگوست سال ۲۰۱۷ مورد حملات شدیدی قرار گرفتند.

ارتش میانمار و بودائیان افراطی به بهانه واهی حمله به پاسگاه‌های مرزی این کشور در ایالت آرکان (راخین)، حملات پاکسازی قومی علیه مسلمان روهینگیا را آغاز کردند. در این حملات بیش از ۹۰۰ هزار مسلمان راخینی (آرکانی) به بنگلادش پناه بردند و صدها روستای مسلمانان به آتش کشیده شد. سازمان‌های بین المللی حقوق بشر با انتشار تصاویر ماهواره‌ای تائید کردند که صدها روستای مسلمانان ویران شده است.

سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین المللی مدافع حقوق بشر خشونت علیه مسلمانان راخین (آرکانی) در میانمار را «پاکسازی قومی» و «نسل‌کشی» توصیف می‌کنند.

بر اساس داده‌های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، شمار مسلمانان راخینی (آرکانی) که پس از آگوست سال ۲۰۱۷ از ظلم و ستم در میانمار فرار کرده و به بنگلادش پناه بردند به بیش از ۱۰ هزار نفر رسیده است.

بر اساس اعلام سازمان ملل، ۵۲ درصد از جمعیت ۳۴ اردوگاه پناهجویی در بنگلادش را کودکان و ۴۸ درصد آن را بزرگسالان و افراد مسن روهینگیایی تشکیل می‌دهند.

همچنین بنا بر اعلام سازمان ملل متحد ۹۲ هزار مسلمان روهینگیائی به تایلند و ۲۱ هزار تَن آنها نیز به فرار کرده اند. برخی از پناهجویان راخینی نیزبه اندونزی، نپال و مالزی پناه برده اند.

میشل باشله کمیسر عالی وقت حقوق بشر پیشین سازمان ملل متحد در این ارتباط گفته بود که شرایط بازگشت پناهجویان روهینگیایی به خانه‌های خود در میانمار فراهم نشده است.

مقامات کشورهای غربی مثل همیشه برخوردی گزینشی با مسئله حقوق بشر دارند. برای مثال تا پیش از براندازی دولت غیرنظامی میانمار، چشم خود را به روی نسل کشی سازمان یافته اقلیت مسلمانان روهینگیا بسته بودند و هرگز شاهد موضع گیری قاطع آن‌ها علیه این اقدام ضدبشری نبودیم. اگر هم در حال حاضر شاهد چنین واکنشی از سوی غرب هستیم، از بابت نگرانی است که درباره تأمین منافع خود در بخشی از منطقه راهبردی ایندوپاسیفیک دارند.