سفرآخر آقامرتضی چطورشکل گرفت/نادیده گرفتن آموزه‌های سینمایی آوینی

مهر: مرتضی شعبانی تهیه‌کننده سینما و مستندساز و از دوستان نزدیک شهید آوینی، یکی از هنرمندانی است که عکس‌هایش در نمایشگاه «سفر آخر» به نمایش درآمده است. وی همچنین بانی برگزاری این نمایشگاه بوده است و عکس‌های خود و دیگر دوستان عکاس و تصویربردار را از پشت صحنه «روایت فتح» جمع آوری، انتخاب و با همراهی خانه عکاسان ایران برای نمایش، مدیریت کرده است.

در این نمایشگاه، دوربین‌های عکاسی و دست‌نوشته‌های شهید آوینی به نمایش گذاشته شده و در کنار آن، روایت‌هایی که مرتضی شعبانی از سفرهای گروهی برای تولید فیلم مستند نوشته است، نیز موجود است که او در قالب کتاب «روایت آخر» به چاپ رسانده است.

مرتضی شعبانی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره ایده برگزاری این نمایشگاه بیان کرد: چندی پیش کتاب «روایت آخر» را که ناگفته‌هایی از شروع مجدد «روایت فتح» تا شهادت سید مرتضی آوینی و قصه سفر آخر تیم روایت فتح به خرمشهر است، نوشته‌ام و به همین دلیل هر عکسی که مرتبط با آقا مرتضی بود، نیز جمع کردم و همین جمع آوری عکس‌ها سبب شد تا نمایشگاه را نیز تدارک ببینیم.

وی با نشان دادن عکس‌های مربوط به فکه، به بیان خاطراتی از ثبت عکس‌ها پرداخت و توضیح داد: من کارم عکاسی نبود و دستیار فیلمبردار بودم ولی چون از عکاسی شروع کرده بودم، همیشه یک دوربین عکاسی همراه داشتم و به دلیل علاقه شخصی عکاسی می‌کردم اما گاهی آقامرتضی از این کار ناراحت می‌شد، چون باید در خدمت کار می‌بودم. الان متوجه می‌شوم که باید تمرکزم را روی یک کار می‌گذاشتم و همزمان با هم انجام نمی‌دادم.

وی درباره تجربه همکاری با شهید آوینی و تأثیر آن روزها در کار مستندسازی امروزش گفت: من کارم را با شهید آوینی شروع کردم و هر چه دارم از حضور در کنار اوست، چون من نه دانشگاه رفته بودم نه مطالعات خاصی داشتم اما هر آن‌چه فراگرفتم در کلاس‌های فیلمسازی مرتضی آوینی در سال ۱۳۶۶ بود که به صورت عملی در مستندهای «شهری در آسمان» و «بار دیگر کربلا» و «دارالسلام عشق» و … نمود پیدا کرد. تجربه در کنار آوینی بودن هم به صورت نظری و هم عملی هنوز هم در کار من تأثیرگذار است.

شعبانی تصریح کرد: حکمت در عالم هنر از منظر شهید آوینی بسیار مهم بود و آقامرتضی به دنبال این بود که این حکمت را به ما بیاموزد و این موضوع، تفاوت فاحش بین آموزه‌های او و دنیای بیرون بود. الان تأسف می‌خورم که چرا دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی سینمایی، از نوشته‌ها و آموزه‌های این شهید بزرگوار استفاده نمی‌کنند؟

وی در پایان در پاسخ به اینکه آیا قرار است در کارش ادای دینی به شهید آوینی داشته باشد یا خیر، گفت: من نمی‌خواهم خیلی از ایشان مایه بگذارم و بگویم به خاطر او، یک کاری را انجام دادم. کارهایی که تاکنون انجام دادم یک علاقه شخصی به عکاسی و فیلم بوده است و آن را بسیار دوست دارم. اما این توفیق و لطف خدا بود که امثال ما با شهید آوینی آشنا شدیم و این مسیر برایمان هموار شد.